MACHNIĘCIA, Dziennik i nocnik szczawnicki 14

9 września 2016, 1

Nocne koszmary. Wstawanie na noc, patrzenie na rozgwieżdżone niebo. Widać wszystko jak na pornograficznym filmie. Satelita. Kładę się o 3.40. Budzę się o 6. Drzemka. Myślę. Wstaję o 8. Prysznic. Przed nie było biegania. Piję smaczny tutejszy specjał Jabcok o olśniewającym smaku jabłkowo-porzeczkowym. Jak dopisano: żywy, mocny. A to gówno prawda. Zwykły i przeciętny, ale mętny, dobry jak moje całe życie. Mgła jak bita śmietana schodzi z Palenicy, na której wczoraj byliśmy. Powoli gotujemy się do śniadania.

Jedzenie bez owoców. Jogurtu brak. Warzywa, nabiał, ryba i czarna herbata. Mniejszy tłok może dlatego, że dość późno. Dochodzi 10. Decydujemy się na marsz do Czerwonego Klasztoru po słowackiej stronie. W obie strony ok. 30 kilometrów. Upał robi się nieznośny mimo dojrzewającego września. Idziemy wzdłuż Dunajca, który lekko meandruje. Spływające strumienie dają przyjemny chłód. Mrowie ludzi jeździ na rowerach, choć niewielu z nich potrafi. Mniej maszeruje, bo to długi spacer. Viola mimo sztywnych od wczorajszego wysiłku nóg idzie. Pokrzykiwania flisaków wożących turystów jak taksówkami. Część dobiera się w załogi i na specjalnych, gumowych łódkach wiosłują pod komendę sternika. Białe skały strzelają w rozpalone słońcem niebo. Trzy Korony. Czerwony Klasztor. Wokół łęgowy las. Powoli się złoci. W górze słychać niekiedy kruka.

© Maciej Wróblewski