Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Piętnaście lat temu wszyscy moi koledzy znali „Las Vegas Parano”, chociaż nikt nie wiedział, kim jest Hunter Thompson. Nikt też nie podejrzewał, że film jest oparty o prawdziwą historię. Dzisiaj, kiedy większość moich kolegów wie, kim jest Hunter Thompson, polscy wydawcy nie publikują jego książek. Przetłumaczono dwie (w tym jedną chyba tylko dlatego, że również był film z Johnnym Deepem). Thompson wydał kilkanaście zbiorów reportaży, które stanowią odrębne zjawisko w literaturze, tzw. gonzo. I chociaż część pisarzy wprost się do owego zjawiska odwołuje, jak choćby Ziemowit Szczerek, i chociaż HA ART cały numer owemu zjawisku poświęcił, reportaży Huntera nikt nie tłumaczy. Dlaczego?
