nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Ochocki Mirosław

PONIEWCZASIE. Ochocki Mirosław

2022-12-11 13:52

OCHOCKI MIROSŁAW (1927-1988). „Od dziś jesteś najmłodszym kosmicznym owadem”. To wszystko, co wynotowałem z wierszy Ochockiego. Na szczęście przede mną „Skaza” Nory Szczepańskiej, jej druga książka poetycka.
Gdybym rozczarował się „Skazą” Szczepańskiej, mogę wrócić do wspomnień Jakuba Willnera. Z Ochockim rozstaję się definitywnie, za co przepraszam. Nie potrafię odnaleźć się w jego tekstach:

Czesała złotą wełnę węszących płomieni
martwym fragmentem miasta. Oparta plecami
o gęstą barwę nocy, objęta pierścieniem
krwawego ciepła, naga – ciskała sześciany
czarnego śmiechu w ogień.

Na przecięciu dwóch płaszczyzn: nocy i płomieni
mała dziewczynka rączką przygarniała blaski.
Podniosła ją z uśmiechem, otuliła w wieniec
z gwiazd, otarła z buzi łzy, czekała aż zaśnie –
potem rzuciła w ogień.

Mirosław Ochocki: „Nie ma Jerzego”. Projekt okładki i opracowanie graficzne: Antoni Starczewski. Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1957, s. 30

[9 IV 2022]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki