AUTO TRACTATUS 2
Jestem bazą danych odtwarzaną w różnych rejestrach znaczeń. Jeśli znaczenia mają siłę oddziaływania, jestem kimś, kto kreuje rzeczywistość. Jeśli zasięg słów nie zmienia granic mojego języka, jestem kimś poza słowem? Podjąć dyskurs pozawerbalny? Jestem tym kim, mówi mnie język.
Jestem tym, kim mówię się, przekraczając granice języka. Granice mają punkty styczne z pozawerbalnym. Za każdą granicą pojawia się nowa granica. Istnienie kolejnych granic nie jest przypadkowe. Podział ról jest synonimem języka. Język gra siebie, wciągając w tę grę świat.
Lapidarność życia jest jednym z cytatów. Cytaty przetwarzane na strukturę świata. Model, który każdorazowo przetwarza to, co zastaje. Między człowiekiem a cytatem istnieje przestrzeń wolności. Punkty odniesienia do rzeczywistości. Rzeczywistość broni swojego terytorium poprzez język.
Świat jest czymś, o czym nie umiem powiedzieć. Logika jest schematem, który utrzymuje ten świat w granicach. Jestem zaledwie częścią jakiejś struktury. Struktura posiada przejście do innej rzeczywistości. Inna rzeczywistość sięga w głąb mojego ja. Jeśli istnieję, istnieje również tajemnica.
© Ewa Sonnenberg
