Obudziłem się ze snu, kardiolog zrywał mi paznokieć z dużego palca stopy, tylko tam we krwi można zbadać serce, ale co innego dziś jest na powierzchni.
– Po tygodniu wychodzenia do biura i wracania z biura do domu, spożywania posiłku i kładzenia się spać, powstał portret człowieka, w którym nie ma żadnego dramatu, ani męki, nic zasługującego na pytania i odpowiedzi.
To może być prawdą o nas, którzy w wykopanych dołach zasypujemy żywcem niepotrzebne nam zwierzęta i innych ludzi, wszystkich słabszych od nas i nie mogących w tej chwili się obronić.
Nie może znać żadnego dramatu monstrum dysponujące wolą i nie chcące się samoograniczyć.
Jeśli pojawi się na chwilę dramat człowieka, to jest jego zabawką, choćby w literaturze.
W nas samych tyle dramatu, co w sile przetrwania każdej komórki naszego ciała, dopiero jak się nam wydaje, że świat oferuje nam zysk, miłość, bogactwo, posiadanie na zawsze, robi się tragicznie za późno na dramat.
© Grzegorz Strumyk