nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

"Kanibale lubią ludzi", http://fundacja-fka.pl, 08.10.2015

copyright © http://fundacja-fka.pl 2015

Lubią czy nie lubią? Autor tego tomiku jest zapewne ludożercą, pożera ludzi, ich słabostki, wyśmiewa i podsumowuje. Jest też krwiożerczym socjologiem, sprawne oko pozwoliło mu na napisanie tego zbioru. Jeszcze jedno! Czy Stanisław Jerzy Lec przewraca się w grobie? Miejmy nadzieje, że tylko się uśmiecha... Dlaczego miałby się tak tam wiercić, zaraz się przekonacie.

Groteska groteskę goni, przegania i przebija. W tym tomiku znajdziecie wszystko, co sobie wymarzycie, może nawet odpowiedzi na nurtujące was pytania, na przykład czy się rozwieść czy tylko pozabijać...

Bóg, społecznik i groteska ówczesnego świata. Pomieszane i przemieszane, że aż nam się w głowach może zakręcić – w pozytywnym sensie, rzecz jasna. To wszystko znajdziemy w małym tomiku aforyzmów autorstwa Leszka Szarugi.

Pisarz znakomicie udowadnia, że z każdego aspektu rzeczywistości można wydobyć zwięzłą, zgrabną i bystrą sentencję. Choć sentencje raczej kojarzą nam się z kiczowatymi, płaczliwymi wywodami, których egzaltacja rozbija nam mózgi, to w tym przypadku nie rozczarujemy się. Książeczka rozbawi do łez, ale nie tylko. Tekst nie jest wyłącznie groteskowym posumowaniem tak zużytych już stereotypów. Podejmuje tematy społeczne i polityczne, ukazuje, jak bardzo staliśmy się niewolnikami świata, który sami stworzyliśmy.

Książka z pozoru nieduża mieści w sobie ponad osiemset aforyzmów. Idealna dla tych, których dłuższa i ambitniejsza forma nuży. Nie oznacza to jednak, że jest to lekka i infantylna lektura, wręcz przeciwnie. Co więcej, czyta się przyjemnie. Zdania wyrwane i poszarpane okrutnie, urwane wątki nie czynią najmniejszej szkody w kwestii zrozumienia tekstu. Choć, jak pisze twórca, „aforyzmy są zbyt krótkie, aby się nad nimi długo zastanawiać”.

Treść, jak już wspomniałam wyżej, obejmuje wiele tematów. Szaruga bierze na warsztat kwestie społeczne, socjalne, biurokratyczne, religijne... Autor podejmuje ich mnóstwo, po czym niczym rzemieślnik ucina je, kroi i tworzy. Wielotematyczność to główna cecha tego dzieła. Nie możemy wpaść w sidła, które zastawia na nas pisarz, gdyż wówczas grozi nam popadnięcie w dosłowność. Pranie mózgu staje się doskonałą metaforą wypranej i biurokratycznej teraźniejszości. Rycie nożem po korze mózgowej ukochanej odwołuje się do miłosnych doznań czy procesów chemicznych. Cenzura, prawda, miłość, myśli, wnętrzności, właściwie wszystko. Parafrazowanie aforyzmów nie jest najłatwiejsze, dlatego zdecydowanie winniśmy poczytać, przejrzeć i pogłowić się troszkę.

W zgiełku, pośpiechu, sypiając z biurokratycznym potworem, warto czasem przysiąść i otworzyć sobie te aforyzmy. Być może zmuszą Cię do trochę głębszych przemyśleń, albo powiedzą Ci, drogi czytelniku, że już od dawna jesteś korporacyjnym robotem, tylko jeszcze o tym nie wiesz. Śnisz o życiu, które będziesz prowadził jako trzydziestolatek, wyłysiały już i ślepy zapewne, wciąż pracujący w tej robocie, której tak nie lubisz. Ale masz na to jeszcze trochę czasu, więc może poczytasz... No cóż, nie wierzymy w cuda, tak czy owak znajdziesz tam coś dla siebie. Każdy znajdzie, nawet najgorszy analfabeta nie pomęczy się za wiele, a korzyść zapewne wyniesie.

A teraz konkretniej. Tomik posiada bogate konotacje – przede wszystkim pisarz nawiązuje do twórczości Stanisława Jerzego Leca. Wspomniany, denat obecnie, parał się za życia pisaniem sentencji, które były ciętym, bystrym, krytycznym i komicznym komentarzem do otaczającej go rzeczywistości. Napisał tomy aforyzmów Myśli nieuczesane i Myśli nieuczesane nowe, które zostały przetłumaczone na wiele języków.

Aforyzmy wywodzą się już z niemieckiego oświecenia, wielu satyryków zajmowało się takim rodzajem twórczości. Lec, rzecz jasna, jedyny nie był. Cała kultura pisania tego typu tekstów weszła w krew niejednemu polskiemu twórcy.

Pisarz nie tylko jest twórcą nowych maksym, magluje, zmienia, mieli i tnie znane już sentencje czy powiedzonka. Kolejne dobre zagranie twórcy to układ tekstu, mianowicie, na całe szczęście dla Szarugi, aforyzmy nie zostały ułożone w jakiś infantylnych ciągach alfabetycznych, gdzie na górze strony widniałby napis grupy, do której dany utwór został zaklasyfikowany. Gdyby złożył całość w ten sposób, strzeliłby sobie w kolano, i nikt zapewne, prócz koła gospodyń wiejskich, by tego nie czytał. Na szczęście tak się nie wydarzyło, pisarz wie, co robi, ma sprawną rękę.

Nie bądźmy głupi, miejmy mózgi i korzystajmy z nich, czytajmy!
Paulina Łaszewska


Leszek Szaruga Kanibale lubią ludzi – http://www.wforma.eu/217,kanibale-lubia-ludzi.html