nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Jan Drzeżdżon Rotardania

Anna Frajlich Pył [wiersze zebrane. tom 3]

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Artur Daniel Liskowacki Zimno

Grażyna Obrąpalska Poprawki

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Uta Przyboś Coraz

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

Karol Samsel Cairo declaration

Andrzej Wojciechowski Nędza do całowania

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Michałkiewicz Bogusław Ireneusz

PONIEWCZASIE. Michałkiewicz Bogusław Ireneusz

2016-11-27 14:02

MICHAŁKIEWICZ BOGUSŁAW IRENEUSZ (1958-2007). Pozostaję pod wrażeniem jednej lubelskiej frazy: „to miasto zabija poetów”. Frazy ryzykownej i dyskusyjnej („zrzuca im bomby na głowę”), której trzeba się przyjrzeć. Chociażby z uwagi na Czechowicza. Ale po kolei. Sięgnijmy po „Lublin”:

ja wiem że nie ma już czasu
wszyscy dawno uciekli z tych stron
to miasto zabija poetów
a uciekać należy pod prąd

wabi leniwie rozłożonymi udami wzgórz
wilgotnym mrokiem zaułków
namiętnym szeptem wiatru
w koronach starych drzew

potem zrzuca im bomby na głowę
obcina dłonie
wygania dając kij na drogę
lub powoli zatruwa sącząc jad nostalgii
a ich wiersze umierają
wśród pożółkłych stron

Michałkiewicz całkiem kiepsko wypadnie w utworach religijnych („Panie mój / sługą twoim chciałem być / do twych stóp pochylić się // dlaczego nie dałeś mi duszy spowiednika”), toteż prawdopodobnie żegnam się na zawsze z twórczością Bogusława Ireneusza Michałkiewicza. Bardzo nad tym biadam.

Bogusław Michałkiewicz: „Contra agere”. Wydawnictwo Muzyczne „Polihymnia” sp. z o.o., Lublin 1994, s. 45

[20 II 2010]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki