Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Zaspanie
Zdumiewa mnie, że jeszcze udaję żywego
i że jeszcze udaje mi się tak udawać,
chociaż dawno już błądzę w okolicach śniegów
wiecznych, ale, jak dotąd to tylko zaprawa
do wspinaczki tam, gdzie mnie lustro ani oczy
kochanego przed ową wyprawą bliźniego
nie rozpoznają; kto wie, jak się to potoczy
dalej i dokąd – przecież trasy nie dostrzegą,
kiedy tu, w okolicach doczesnego świata
wszystko sprawia wrażenie najszczęśliwszej drogi
do nieba, jakbym właśnie tylko sobie latał
próbnie, żeby je zdobyć nareszcie; mój drogi
udający (jak było trochę wyżej) tego
mnie, który dawno temu zagrzebał się w zaspach
śniegu, już nie pamiętasz, kto cię do białego
raju szczęśliwie dowlókł, gdyś sam w sobie zaspał.
