Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Trochę inne przebudzenie po długiej przerwie w bazgroleniu tych zastanowień, zatrzymań i porywów. Gałczyński pisał „Notatki z nieudanych rekolekcji paryskich”. Moje rekolekcje były udane. To znaczy – przydatne. Rekolekcjami najogólniej nazywam składanie siebie w bardziej przejrzystą kompozycję myślenia, czucia i wyobraźni. To właśnie czasami nazywam (nazbyt podniośle) symfonią bycia.
I właśnie w Paryżu, u Pallotynów zostałem o tę muzyczną interpretację zapytany. A próbowałem opowiadać o ciele – jeśli mogę tak je nazwać – wiecznym. O jego „stanie skupienia” dającym się odczuć wtedy, kiedy słuchając muzyki (tańcząc), ciało utożsamia się z muzyką – samo j e s t muzyką. Jest – analogicznie do „duszy żyjącej” (czy – mówiącej, jak w nowym przekładzie Bereszit) – duszą muzyczną. Tak ją nazwał Słowacki w wierszu zaczynającym się słowami „Anioł ognisty, mój anioł lewy”.
© Bogusław Kierc
