WOLSKA STANISŁAWA (zm. w 1939 roku). Stanisława z Bierzyńskich Wolska, ciotka Ireny Solskiej, opublikowała powieść „Ułudy” i nowelę „Irma”. Przypomnijmy, że brat Stanisławy również publikował. Mieczysław Jan Bierzyński napisał m.in. opowiadanie „Niepłakany” (Warszawa 1908), nad „Niepłakanym” zechcę posiedzieć, kiedy wydobrzeję.
Mam pretensje do Lidii Kuchtówny, że skąpi nam informacji o Arielu, czyli o Wolskiej. Z „Indeksu nazwisk i sztuk” dowiemy się, że była żoną Tytusa Mieczysława Wolskiego. I to właściwie wszystko, niemal wszystko: „matka z ciotką poszły na wystawę obrazów Gersona, żeby obejrzeć portret Stanisławy Bierzyńskiej. Gerson namalował ten portret w roku 1885. Wystawa w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych była w tym samym roku”. Gdzieś pojawia się wzmianka, że Solska odwiedzała Wolskich w Lublinie, na przykład we wrześniu 1904 roku.
Przepraszam za irytujące rymnięcia (Stanisława, Warszawa, Mieczysława, wystawa), usiłowałem powyższe rymnięcia zlikwidować, ale się nie dało. Na szczęście w „Poniewczasie” możemy sobie pozwolić na ich obfitość. Co innego w wierszu. W wierszu trzeba baczyć na każde rymnięcie i potknięcie.
Lidia Kuchtówna: „Irena Solska”. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1980, s. 280
[1 VI 2019]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki