Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
GÓREC-ROSIŃSKI JAN (1920-2012). Zanim przeczytam jakąkolwiek powieść sybiraczki Barbary Rybałtowskiej (m.in. „Koło graniaste”), zanim więc rozpatrzę się w pisarstwie Rybałtowskiej, sięgnijmy po poezję. W poezji zawsze można coś znaleźć, ponatychać się mniejszym lub większym fragmentem:
Wszystko jest gliną: sen, miłość, rozstanie,
dzban ulepiony, dzban stłuczony nawet;
wszystko jest gliną: ręce, stopy, oczy,
myśli, które w tobie chciały ocalenia;
wszystko jest gliną: kwiat, podanie ręki,
czas snów umarłych, czas snów ocalonych,
wszystko jest gliną: ty, ojczyzna moja,
nawet śmierć, która światy strąca w zapomnienie.
To Górec-Rosiński. W lekturze Piotra Kuncewicza („jest to poeta stanowczo niedoceniony”), bo wciąż siedzę nad Kuncewiczem. Nie mogę się oprzeć strumieniowi piękności: „Najlepszy jest Górec-Rosiński wtedy, gdy przemawia obrazem, a nie pojęciami, gdy zwycięża poeta pozwalający płynąć poprzez siebie strumieniowi piękności. Zawodzą właśnie próby racjonalizacji, wychłodzenia poetyckiej lawy”.
Piotr Kuncewicz: „Cień ręki. Szkice o poezji”. Projekt okładki Andrzej Szonert. Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1977, s. 253
[5 XII 2020]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
