Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
ZAKŁÓCENIA WIELKIEGO WYBUCHU 3
Opcja bycia zrozumiałym nie interesuje mnie. Raczej bycie dopełnieniem tego, co zostało powiedziane. Dokonywanie przeskoku z zastanej treści na treść nową. Skondensowanie jej w znak.
Być w systemie oznacza zapożyczać się w kolejnym systemie. Używanie słów według jakiejś miary.
Świat, którym mówisz, niekoniecznie jest światem, który widzisz. Jest >”inaczej”< jak mówi Wittgenstein, wszystko jest inaczej. >„Wszystko, co widzimy, mogłoby być inaczej. Wszystko, co w ogóle potrafimy opisać, mogłoby być inaczej”<.
Nie pytam „jak”, to >„jak”< jest wpisane w oddziaływanie słów. W tę wąską szczelinę, z której sączy się światło zrozumienia. Ta najważniejsza część treści jest poza zasięgiem intelektu. Jak echo dociera z najdalszych stron wszechświata.
Niczym czarny kwadrat, z którego emanują cztery zdania pisane światłem. Zdania zawierają w sobie wszystko, co istnieje na Ziemi. Nie trzeba ich rozpisywać. Są nieustannie, przybywając z daleka, by przytoczyć stan teraz. Wiecznego teraz z przypisami ponad ludzką miarę.
© Ewa Sonnenberg
